Форум » Кладбища » Католическое кладбище на Росах » Ответить

Католическое кладбище на Росах

Анатолий: Католическое кладбище на Росах (Rasų kapinės) О кладбище

Ответов - 113, стр: 1 2 3 4 5 6 All

Анатолий:

Анатолий:

Анатолий:


Анатолий:

Анатолий:

карлсон: Росса (лит. Ras kapinės, польск. Cmentarz na Rossie) в Вильне — один из древнейших и ценных в историко-культурном отношении некрополей Литвы. История В апреле 1801 магистрат Вильны выделил участок земли для кладбища за тогдашней городской чертой. 6 мая 1801 кладбище было освящено. 8 мая 1801 на нем был похоронен бургомистр Ян Мюллер. В 1814 к северной части кладбища был присоединен еще один участок земли. Рядом с этим кладбищем в первой половине XIX располагалось место захоронения умерших в отделении Антокольской больницы больных. Первоначально его называли Сиротским, затем Новой Россой (площадь 4,6 га). Перед входом на кладбище в 1920 были похоронены солдаты, павшие в советско-польской войне. В 1935—1936 небольшое военное кладбище было перестроено по проекту Войцеха Ястжембовского, автора расположенного в центре надгробия над прахом матери и сердцем Юзефа Пилсудского. Рядом похоронены солдаты почётного караула, отказавшиеся сдать оружие красноармейцам в 1939 и расстрелянные на месте. Часть кладбища занимают могилы бойцов Армии Крайовой. С 1967 захоронения на Россе, помимо исключительных случаев, прекращены. Захоронения На кладбище похоронены многие выдающиеся деятели культуры Вильны и Литвы XIX—XX: Франциск Смуглевич (Smuglewicz; 1745—1807), художник, профессор Виленского университета Эузебиуш Словацкий (Slowacki; 1773 или 1772—1814), поэт, профессор Виленского университета, отец Юлиуша Словацкого Август Бекю (Becu; 1775—1824), профессор Виленского университета, медик, зачинатель оспопрививания в Литве, отчим поэта Юлиуша Словацкого Анджей Снядецкий (Sniadecki; 1768—1838), учёный, медик, профессор Виленского университета Кароль Подчашинский (Podczaszynski; 1790—1860), архитектор Адам Йохер (Jocher; 1791—1860), библиограф и филолог. Иоахим Лелевель (Lelewel; 1786—1861), историк, профессор Виленского университета Онуфры Петрашкевич (Pietraszkiewicz; 1793—1863), друг Адама Мицкевича, один из основателей общества филоматов и хранитель архива филоматов Владислав Сырокомля (Syrokomla; 1823—1862), поэт Эустахы граф Тышкевич (Tyszkiewicz; 1814—1873), историк и археолог Ян Казимир Вильчинский (Wilczynski, 1806—1885), врач, коллекционер, издатель «Виленского альбома». Микалоюс Константинас Чюрлёнис (Čiurlionis; 1875—1911), художник и композитор. Юзеф Балзукевич (Balzukiewicz, 1867—1915), художник. Габриэлюс Ландсбергис-Жямкальнис (Landsbergis-Žemkalnis, 1852—1916), драматург, театральный деятель, публицист. Антоний Вивульский (Wiwulski; 1877—1919), архитектор и скультор. Йонас Басанавичюс (Basanavičius; 1851—1927), учёный и политик, патриарх литовского национального возрождения. Юлиуш Клос (Klos, 1881—1933) историк архитектуры, профессор Университета Стефана Батория. Болеслав Балзукевич (Balzukiewicz, 1879—1935), скульптор. Людас Гира (Gira; 1884—1946), поэт и публицист. Балис Сруога (Sruoga; 1896—1947), писатель, драматург, литературовед, театровед. Пятрас Цвирка (Cvirka; 1909—1947), писатель. Казис Борута (Boruta; 1905—1965), писатель. Винцас Миколайтис-Путинас (Mykolaitis-Putinas; 1893—1967), писатель, драматург, литературовед. Отсюда

карлсон: Могилы извесных людей на Россах. SPIS NAJWAŻNIEJSZYCH GROBÓW NA ROSSIE (Взято с белорусского сайта www.radzima.org) Alachnowicz Franciszek, dramaturg białoruski (1883-1944) Bałzukiewicz Bolesław, rzeźbiarz (1879-1935). Basanowicz Jan, Dr. uczony litewski (1851-1927). Becu August, profesor (1767-1824). Borowski ks. Ignacy, profesor (†1852). Bułharowski Stanisław, powstaniec (1840-1906). Bułharowski Wacław, powstaniec (1833-1895). Bułharowski Stanisław, notarjusz (†1935). Burhardt Michał, zesłaniec do Orenburga w 1863 r. (1838-1908). Burhardtówna Anna, działaczka oświatowa i społeczna (l883-1924). Czarkowski Ludwik, Dr. bibliotekarz (†1928). Czurlonis Mikołaj Konstanty, malarz litewski (1875-1911). Dalewski Aleksander, działacz polityczny (†1862). Dmochowska z Jeleńskich Emma, literatka (1864-1919). Dmochowska Justyna, działaczka oświatowa (†1915). Dmochowski Tadeusz, artysta malarz (1856-1930). Gliński Antoni Józef, bajkopisarz (1818-1866). Godwod Józef, inżynier, działacz socjalistyczny (1887-1931). Herberski Wincenty, dyr. kliniki († 1826). Homolicki Michał, profesor (1791-1861). Hryniewicz Stanisław Kostka, profesor (1791-1866). Jankowski Czesław, pisarz (1857-1929). Janowski Ludwik, Dr. profesor (1878-1921). Jasiński Wacław. Dr. prof. (1881-1936). Jocher Adam, bibliograf (1791-1860). Karpowiczówna Agata, działaczka oświatowa (1877-1919). Kłeczkowska Franciszka, działaczka oświatowa (1827-1889). Kłos Juljusz, profesor (1881-1933). Kochanowski ks. Felicjan, działacz oświatowy (1831-1887). Kondratowicz Ludwik (Syrokomla), poeta (1823-1862). Kondratowiczowa z Mitraszewskich Paulina, żona Syrokomli (1826-1895). Korzeniowski Józef, profesor (1808-1870). Kurczewski ks. Jan, historyk (1853-1916). Lelewel Joachim, historyk, profesor (1786-1861). Leszczyńska Wanda, artystka dramatyczna (1842-1861). Lewicki Antoni (Jadzwigin Sz.) białoruski literat. (1866-1922). Lipień Franciszek, podporucznik - weteran 1863 (1840-1933). Lippman Stefanja, działaczka społeczna, ciotka Marszałka Piłsudskiego (1838-1910). Łuckiewicz Iwan (1881-1919), Łuckiewicz Anton (1884-1946), działaczy Białoruskiego odrodzenia Łukaszewicz Józef, profesor (1863-1928). Majewska z Piłsudskich Ludwika siostra Marsz. Piłsudskiego (l880-1924). Makowski Wacław, księgarz-wydawca (1854-1929). Malinowski Mikołaj, historyk (1799-1865). Marcinowski Antoni, dziennikarz (1789-1855). Marquitan O. i Koniarek O. Anzelm przeorzy Bonifratrów (1866-1925). Mejerowa z Pacewiczów Anna, artystka dramatyczna Mikulski Antoni, Dr. profesor (1872-1925). Montwiłł Józef działacz społeczny, filantrop (1850-1911). Morykoni hr. Lucjan, powstaniec 1863, uczony mineralog (l818-1893). Nowicki Franciszek, lekarz patriota (1812-1902). Nowodworski Witold, profesor (1861-1923). Oskierka Aleksander, członek Rządu Narodowego (†1911). Pietraszkiewicz Onufry, filomata (1794-1803). Piłsudskiego Józefa Marsz. serce (†1935). Piłsudska z Koplewskich Marja pierwsza małżonka Marsz. Piłsudskiego (1866-1921). Piłsudski Adam, vice-prezydent m. Wilna (1869-1935), brat Marszałka. Piłsudski Kasper, brat Marszałka Piłsudskiego (1879-1915). Radziwiłłowicz Rafał, Dr. prof. (1860-1929). Rajecka Aldona, działaczka społeczna († 1922). Reniger Anicet Dr. medycyny, członek Wileńsk. Tow. Lekarskiego i innych (1805-1877). Rewkowski Zygmunt, profesor (1807-1893). Rymkiewicz Feliks, profesor (1799-1851). Salmonowiczówna Iza (1877-1901). Słowacki Euzebjusz, profesor (1772-1814). Smuglewicz Franciszek, malarz (1745-1807). Sokołowski Marek, muzyk - gitarzysta (1818-1883). Sokołowski Ludwik, prof. (1882-1936). Sosnowski Platon, profesor (1800-1827). Staniewicz Wiktor, prof. (1866-1932). Stepowicz Konstanty ks. (Kazimierz Swajak) poeta białoruski (l890-1926). Syrokomla Władysław (Ludwik Kondratowicz), poeta (1823-1862). Szachno Władysław, muzyk (1839-1889). Szpitznagel Ferdynand, profesor (†1829). Sztyrmer Ludwik, literat. (1809-1886). Szumski Stanisław, kapitan wojsk francuskich, działacz polityczny, autor pamiętników (1789-1871). Szwengruben Władysław Dr. medycyny, filantrop (1863-1928). Trzebiński Stanisław, Dr. profesor (1861-1930). Tyszkiewicz hr. Eustachy pisarz, archeol. (1814-1873) Węsławski Witold, Dr. działacz oświatowy (1855-1930). Wilczyński Jan Kazimierz, wydawca (1885). Witan-Dubiejkowski Leon, architekt (†1940) Władyczko Stanisław Karol, Dr. profesor (1879-1936). Wróblewski Tadeusz, mecenas, fundator biblioteki (1858-1925). Życki Tomasz, profesor (1820-1863). Отсюда Фотографии памятников

semion63: карлсон пишет: расположенного в центре надгробия над прахом матери и сердцем Юзефа Пилсудского. Сегодня, 5 декабря исполнилось 140 лет со дня рождения Юзефа Пилсудского, первого главы возрождённого польского государства, основателя польской армии, сердце которого, как известно, с 1936 года покоится рядом с могилой его матери на кладбище Росса (Расу) в Вильнюсе...

Анатолий: WILNO Przewodnik krajoznawczy Juliusza Kłosa. Wilno, 1937

сержгол:

assa: Добрый день. Может быть кто-нибудь встречал могилы с Фамилией = Медунецкие. С уважением, Вадим.

viktor525: На военном кладбище, т.н. Мавзолее по-моему во втором ряду слева в самом краю были два памятника с надписями "Жолнеж незнаны" (неизвестный солдат) с датой 1939. Говорили, что это солдаты, которые стояли в карауле у могилы Пилсудского, а в 39-ом с началом войны они не покинули пост и их убили советские солдаты. Теперь этих памятников нет, а есть с именами и фамилиями, Я понимаю удалось восстановить? И действительно ли так всё было или только красивая легенда? Может у кого-то есть информация?

Walles: Salwiński, Wincenty – kpr., born 1914, commander of the guard of Marshal Jozef Pilsudski’s heart in the Rossa cemetery in Wilno. Killed in action at his post by the grave 19/IX/39 together with two other soldiers. He was buried next to the grave holding the Marshal’s heart. Sawicki, Waclaw – strz., killed in action 19/IX/39 at his post by the grave containing Marshal Pilsudski’s heart in Wilno; buried beside it. He was buried next to Stacyrewicz, Piotr – strz., killed in action 19/IX/39 at his post guarding the burial place of the heart of Marshal Pilsudski in Wilno. He was buried next to this grave. From: http://felsztyn.tripod.com/id20.html

Walles: Czesław Grzelak jest autorem książki o obronie Wilna w 1939 roku. Według niego sprawa walk w okolicy cmentarza Rossa (i warty przy mauzoleum) przedstawiała się mniej więcej w ten sposób: Warta honorowa przy mauzoleum została zdjęta 13 września. Pełnili ją wówczas żołnierze z jednego z pułków 1 dywizji. W tym dniu ostatnie pododdziały marszowe tej jednostki opuszczały Wilno w kierunku Rumunii. Od 13 września symboliczną wartę honorową przy grobie przejęli członkowie młodzieżowego ochotniczego oddziału z Przysposobienia Obronnego i harcerze (prawdopodobnie pełnili ją na zmianę). Stały one do 18 września gdy późnym wieczorem otrzymali rozkaz opuszczenia rejonu cmentarza gdyż stanowiska obronne ustawiła tam część batalionu KOP "Troki", który przybył do Wilna. Stanowiska te znajdowały się między ulicą Rossa a ulicą Beliny. Wieczorem nawiązano walkę z oddziałami radzieckiej 6 Brygady Pancernej (była strzelanina, której ślady pozostały do dzisiaj na niektórych nagrobkach cmentarza wojskowego i między innymi ślad od kuli lub odłamka na czarnej płycie mauzoleum Matki i Serca Marszałka: dop.walles). Czołgi wycofały się po północy, a potem nad ranem 19 września znalazły się od strony północnej (ulica Bazyliańska, Piwna, Rossa). Wobec tego punkty oporu przy cmentarzu znalazły się w okrążeniu i ich dowódca major Krassowski wydał rozkaz o przerwaniu obrony, opuszczenia stanowisk i wycofaniu się "na własną rękę", aby ratować życie w sytuacji beznadziejnej. Kapral Wincenty Salwiński oraz szer.Wacław Sawicki i szer.Piotr Stachirowicz byli żołnierzami owego Batalionu KOP "Troki" i zginęli na stanowiskach obronnych a nie pełniąc wartę. Mimo to groby obrosły przez wiele lat legendą (w czasach gdy nie można było o tym pisać) - i jest ona powtarzana do dzisiaj przez wielu Przewodników po Wilnie, stąd przekonanie ludzi, że jest ona prawdziwa. Jerzy Romanowicz napisał: Zapewne wilnianie skojarzyli trójkę poległych z wartownikami także dlatego, że wartę honorową przy grobowcu serca Marszałka pełnili zawsze podoficer i dwóch żołnierzy. (Tezę, że polegli byli wartownicy spod mauzoleum Piłsudskiego, obalił dr Piotr Cichoracki z Instytutu Historii Uniwersytetu Wrocławskiego. On również potwierdził, że ostatnia warta złożona z młodzieży Przysposobienia Wojskowego - została zdjęta rozkazem z posterunku wieczorem 18 września 1939 roku). Dodam, że Cz.Grzelak oparł swoje opracowanie na wspomnieniach autentycznych uczestników walki w rejonie cmentarza, którzy również potwierdzili mu, że ze względów bezpieczeństwa wartę "młodzieżową" odwołano wieczorem 18 września. W czasach gdy można było już pisać o walkach we wrześniu 1939 roku w Wilnie, ustalono nazwiska 2 żołnierzy i wykonano tabliczki z ich nazwiskami. Remont cmentarzyka wojskowego był przeprowadzony w roku 1993 (pod kierunkiem profesora Edmunda Małachowicza) i wtedy "dorobiono" również nagrobki poległych żołnierzy z AK, którzy zginęli w 1944 roku. 10 nagrobków polskich żołnierzy poległych we wrześniu 1939 roku znajduje się na cmentarzyku wojskowym polsko-litewskim, po drugiej stronie ulicy Listopadowej (Sukileliu). Na niektórych są "banalne" napisy "Zginęli śmiercią tragiczną".

карлсон: Перевод: Чеслав Гжеляк автор книги о обороне Вильно в 1939 году. По его словам, бои в окрестностях кладбища Росса (и почетный караул у мавзолея), более менее, представляются таким образом: Почетный караул у мавзолея был снят 13 сентября. В карауле находились солдаты одного из полков I дивизии. В тот день последние подразделения этой части находились на марше в направлении Румынии. С 13 сентября символический почетный караул переняли члены молодежного добровольного отделения и харцеры (вероятно они сменялись). В карауле они стояли до 18 сентября, когда поздним вечером они получили приказ оставить район кладбища, так как оборону там установила часть батальона Корпуса охраны границы ”Троки”, который прибыл в Вильно. Расположились они между улицами Росса и Белины (Лепкальнё). Вечером начался бой с частями советской 6 танковой бригады (была стрельба, следы которой видны на некоторых надгробиях военного кладбища по сей день, и между прочим, след от пули или осколка на черной плите мавзолея Матери и Сердца маршала: доп. walles). Танки отошли после полуночи, а с утра 19 сентября появились с северной стороны (улицы Базыльянска, Пивна, Росса). Поэтому оборона оказалась в окружении и майор Красовски отдал приказ о прекращении обороны и отхода по своему усмотрению, чтобы спасти жизнь в безнадежной ситуации. Капрал Винценты Сальвиньски и рядовые Вацлав Савицки и Петр Стахирович были солдатами батальона КОР ”Троки” и погибли на оборонительных позициях, а не в почетном карауле. За многие годы эти могилы обросли легендами (в те времена нельзя было об этом писать), И ее до сегодняшнего дня повторяют многие гиды по Вильнюсу, поэтому многие люди убеждены, что это правда. Ежи Романович написал: Повидимому вильнюсцы перепутали троих погибших со стоявшими на карауле, также и потому что, на карауле у надгробия Сердца маршала, всегда стояли младший офицер и двое рядовых. Тезис о погибших на карауле опроверг др. Петр Цихорацки из Института Истории Вроцлавского университета. Он так же подтвердил, что последний караул, состоявший из молодежи, был снят по приказу 18 сентября 1939 года. Добавлю(walles), что Ч. Гржеляк, в своей работе опирался на аутентичных воспоминаниях участников боев в районе кладбища, которые также подтвердили что , “молодежный” караул был отозван по соображениям безопастности, 18 сентяря 1939 года. Во времена когда уже было можно писать о битвах сентября 1939 года в Вильно, были установлены имена обоих солдат и изготовлены таблички с их фамилиями. Ремонт кладбища был проведен в 1993 году (под руководством профессора Эдмунда Малаховича) и тогда же были доделаны надгробия солдат АК, погибших в 1944 году. 10 надгробий польских солдат, погибших в сентябре 1939 года, находятся на военном польско-литовском кладбище, находящемся по другой стороне улицы Листопадовой (Сукилелю). На некоторых “банальные” надписи: “Погибли трагической смертью”.

карлсон: Улица Сукилелю, которая делит кладбище Расу на две части.

карлсон:

карлсон: Небольшой польско-литовский мемориал по другую сторону улицы Сукилелю.

карлсон:

карлсон:



полная версия страницы